Termin egotyzm nie jest synonimem egoizmu.
Zdaniem Zingarellego egoizm jest to nadmierna samoocena, jak definiuje ją włoska Wikipedia przesadne narcystyczne postrzeganie siebie jako osoby o wysokich cechach . Można to również zdefiniować jako nienasyconą chęć pokazania innym swojej ważności, niezależnie od tego, czy egoista ma powody, aby przypisywać sobie takie znaczenie (często tak nie jest).
Egoista to osoba, która nie zwraca uwagi na to, co dzieje się z otaczającymi ją ludźmi, ani na potrzeby ludzi, którzy z nią mieszkają, i uważa swoje sprawy i potrzeby za ważniejsze od spraw i potrzeb innych. Brak empatii sprawia, że uważa innych za środek do celu (swojego). Skrajny egotyzm jest także charakterystyczną cechą zaburzeń osobowości z grupy B, głównie histrionicznych i narcystycznych.
Charakterystyka osobowości egoistycznej
Nadmierna pewność siebie i miłość do siebie
Mieć pewność siebie niewątpliwie jest podstawą sukcesu w życiu. Kiedy jednak zaufanie jest nadmierne, przekształca nas w aroganckie istoty, które zakładają, że wszyscy inni się mylą i nie są w stanie rozpoznać celów innych ludzi.
Egoista bardzo siebie kocha. Od czasu do czasu zażartuje, jakbym nie zaprzeczył: są takie chwile, kiedy rozmawiam sam ze sobą... bo potrzebuję fachowej porady. Powie to ze śmiechem, ale dla niego to nie jest żart.
Egotyzm uniemożliwia osobie dowiedzenie się więcej o sobie. Dlaczego, do cholery, ktoś, kto wierzy, że jest już doskonały, miałby pracować nad sobą? W tym sensie można przytoczyć słowa Jillian Michaels Zły dzień dla twojego ego, jest dobrym dniem dla twojej Duszy.
Żyje w świecie fantazji
Osoba egoistyczna spędza większość czasu myśląc o wszystkich rzeczach, które ma nadzieję osiągnąć przyszły do swoich projektów opierających się głównie na imponowaniu innym. Kiedy nie ma prawdziwego punktu wyjścia, stara się uczynić swoje plany atrakcyjnymi dla oczu zewnętrznych, aby zwiększyć ich zainteresowanie nimi. Ogólnie rzecz biorąc, ma tendencję do wyolbrzymiania i dramatyzowania większości aspektów swojego życia.
Trudna osobowość
Egoista ma jedną wizję wszystkiego i oczekuje, że inni będą działać w ten sam sposób. Egoista wierzy, że dokładnie wie, jak należy postępować i jak powinni zachowywać się inni. Kiedy nie wszystko idzie tak jak powinno powstaje poczucie utrata kontroli prawdopodobnie sprawi to, że poczuje się zirytowany i zacznie się bronić.
Ci ludzie nie przyjmują odmowy każdą rozbieżność traktują jako agresję i są w stanie zakłócać spokój otaczających ich osób, dopóki sprawy nie ułożą się tak, jak chcą.
Niska samoocena
Wydawałoby się to sprzeczne z poprzednimi punktami, ale tak nie jest: dajemy się ponieść egotyzmowi, próbując ukryć swoje niepewność (i unikaj odrzucenia, jakie według ciebie się z tym wiąże), przedstawiając siebie jako bardziej kompetentnego, niż jest w rzeczywistości.
Podmiot do granic wyczerpania stara się utrzymać obraz siebie, który uważa za doskonały. A przede wszystkim, aby nigdy nie stracić kontroli nad sytuacją lub, w najgorszym przypadku, nie pozwolić innym zobaczyć, że ją utracili.
Egotyzm w terapii Gestalt
Egotyzm jest także jednym z mechanizmów obronnych opisanych w książce Terapia gestaltowa : jego główną funkcją jest zwiększanie i wzmacnianie granicy kontaktu narcystyczne powiększanie ego. Innymi słowy poprzez defensywny wzrost ego kosztem drugiego.
Mechanizmowi temu sprzyja terapia Gestalt w procesie terapeutycznym, kiedy osoba staje się odpowiedzialna za swoje potrzeby. Zgodnie z tym nurtem egotyzm stałby się niezbędnym krokiem w celu zmniejszenia zahamowań i pobudzenia samopomocy. Mechanizm ten musi jednak zakończyć się wraz z zakończeniem procesu terapeutycznego.
