Fryderyk Hegel, filozof idealista

Georg Wilhelm Friedrich Hegel zaznaczył w myśli filozoficznej przed i po Europy Zachodniej, a także XIX-wiecznej Rosji. Wielbiciel Platona, Kartezjusza i Kanta, idealizm niemiecki osiągnął u niego swój maksymalny wyraz;

Jeśli jest coś, co większość z nas wie, to to, że czytanie Hegla nie jest łatwe. Jego najbardziej znana książka to Fenomenologia ducha (1807) jest demonstracją tego dziedzictwa intelektualnego sztywny, gęsty, ale decydujący dla tzw. dialektyki historycznej.

Jednocześnie trzeba powiedzieć, że wielu widziało w jego tezach (jak np. ta o definicji państwa) podstawy tych bardziej radykalnych myśli, które były źródłem inspiracji dla niemieckiego nacjonalizmu. Sam Hitler na przykład znalazł w filozofii heglowskiej swego rodzaju uzasadnienie swojej pracy, czytając takie sformułowania, że ​​jedynie świat germański jako wcielenie prawdziwego chrześcijaństwa reprezentuje autentyczną wolność.

Jednakże Hegel był czymś znacznie więcej. Jego myśl był jak lont, który na przestrzeni czasu oświetlił i wygenerował nieskończoną liczbę reakcji teoretycznych i filozoficznych. Z biegiem czasu zainspirowała materializm marksistowski, stworzyła podwaliny preegzystencjalizmu Sørena Kierkgaarda, koncepcji metafizycznej Fryderyka Nietzschego, a nawet negatywnej dialektyki Theodora W. Adorno.

I że jesteśmy twórcami własnej prawdy. Wprowadził także pojęcie dialektyki, aby wyjaśnić nam, że historia jest nasza myśl są one wynikiem ciągłego ruchu pomiędzy rozwiązaniami i sprzecznościami.

Niezależność człowieka polega na tym, że wie, co go determinuje.

-Hegel-

Życie naukowca podziwianego przez swoich uczniów

Georg Wilhelm Friedrich Hegel urodził się 27 sierpnia 1770 roku w Stuttgarcie. Pochodził z zamożnej rodziny protestanckiej i zawsze otaczał się najbardziej zaawansowanym niemieckim środowiskiem kulturalnym XIX wieku. Utrzymywał przyjaźń z punktami odniesienia tamtych czasów, takimi jak Friedrich von Schelling czy poeta Friedrich Holderlin. Jednocześnie od początku był zagorzałym wielbicielem twórczości Immanuela Kanta i Schillera.

Studiował filozofię i teologię na Uniwersytecie w Tybindze a po otrzymaniu spadku po zmarłym ojcu, po przedstawieniu swojej pracy magisterskiej Orbity planetarne, całkowicie i spokojnie poświęcił się światu akademickiemu. W krótkim czasie uzyskał tytuł profesora i zyskał możliwość zgłębiania innych dziedzin wiedzy, takich jak matematyka, logika czy prawo.

W 1807 roku opublikował Fenomenologia ducha w jakich aspektach, takich jak znaczenie świadomość percepcja i wiedza. Praca podkreśla jedyną prawdę, która jest prawdziwa dla Hegla, czyli rozum. Biorąc pod uwagę wagę tej pracy wkrótce został wezwany także przez inne uniwersytety do szkolenia studentów w Heidelbergu czy Berlinie.

Sukces Fryderyka Hegla i cholera

Jego wykłady były znane w całej Europie. Jego uczniowie twierdzili, że potrafi udzielić odpowiedzi i nadać wszystkiemu głębokie znaczenie. Powiedzieli także, że jego umysł jest umysłem tytana wiedzy i że musi być taki jak on Platon starożytnej Grecji.

Jego analiza filozofii prawa i ustroju państwa sprawiła, że ​​wiele osób zapragnęło zgłębić jego różne podejścia, teorie i rozprawy. Ówczesna elita kulturalna i klasa polityczna widziała w nim punkt odniesienia, z którego można się uczyć i czerpać inspirację, tak jak robił to Karol Marks w swoich czasach. Nie udało mu się jednak dostrzec efektów swojej pracy.

Fryderyk Hegel zmarł 14 listopada 1831 roku na cholerę. Jego uczniowie będą wówczas odpowiedzialni za przekazywanie jego pism i notatek na temat całej wiedzy, którą filozof dogłębnie zgłębił: historii, religii, estetyki.

Człowiek, który nie jest zdolny walczyć o wolność, nie jest człowiekiem, jest sługą.

-Hegel-

Phiops z hegli z Heels of Hen.

Hegel zasłynął przede wszystkim z wprowadzenia historii do filozofii. Do tego momentu dyskursy filozoficzne opierały się na pustce wynikającej z a entelechia gdzie dotrzeć do poczucia prawdy, nie opierając się na punkcie odniesienia, jakim są fakty społeczne.

Fakty historyczne, takie jak rewolucja francuska, miały ogromny wpływ na przemówienie Hegla a także zmianę mentalności, jaka panowała wówczas w Europie. W konsekwencji pojęcia takie jak wolność nabrały decydującego znaczenia, którego przedstawicielem był Friedrich Hegel.

Przyjrzyjmy się teraz głównym koncepcjom jego spuścizny filozoficznej.

Idealizm

Mówiąc o Heglu, łatwo określić go mianem esencji niemieckiego idealizmu. Ale co to znaczy? Idealizm jest teorią filozoficzną, która opowiada się za:

• Idee są najważniejsze i mogą istnieć niezależnie.
• To, co nas otacza, nie istniałoby, gdyby ktoś tego nie dostrzegł i nie był tego świadomy.
• Dla Hegla świat jest piękny i metafizycznie doskonały, ponieważ samo piękno symbolizuje rozum.

Jednocześnie i w tych ramach często twierdził, że szczęście nie może to być głównym celem człowieka. Najważniejszymi aspektami są wiedza i rozum.

Dialektyka

Hegel zdefiniował rozum jako proces dialektyczny. Osoba może potwierdzić fakt, a następnie zaprzeczyć, aby później przezwyciężyć tę sprzeczność. W ten sposób ruch dialektyczny rozwija się według niego w następujących etapach:

Praca: oświadczenie pomysłu. Antyteza:odrzucenie czyjejś tezy. Synteza:przezwyciężyć sformułowaną sprzeczność.

Wolność

Hegel uważał, że autentyczna wolność musi zaczynać się od państwa. Dzięki temu jednostka może poczuć się spełniona i zyskać autentyczne poczucie godności. To znaczy istoty ludzkie potrzebują ram regulacyjnych, którym mogą się podporządkować .

Wewnątrz tego heglowskiego schematu to dzięki chrześcijaństwu człowiek może osiągnąć prawdziwą wolność . Jak możemy założyć, idee te wpłynęły później na różne podejścia.

Do logiki

Jeśli mówimy o filozofii, konieczne jest zagłębienie się w obszar logiki. I w środku Koniecznie należy zrozumieć najsłynniejszą tezę Hegla: sprzeczność. Zgodnie z tą zasadą rzecz jest sama w sobie i nie jest od siebie różna.

To znaczy: wszyscy się zmieniamy, ponieważ wszyscy ulegamy transformacji i przechodzimy z jednego stanu do innej rzeczywistości w wyniku witalności zmiany. Życie samo w sobie jest ciągłą sprzecznością.

Estetyka

Hegel dokonał ciekawego rozróżnienia pomiędzy pięknem naturalnym a pięknem artystycznym. Pierwsza odnosi się do najbardziej wyrafinowanej rzeczy, która istnieje, ponieważ jest autentyczna, wolna i reprezentuje naturalnego ducha rzeczy. Drugie, piękno artystyczne, jest tym, co tworzy ducha i pozwala na prowadzenie badań estetycznych mających na celu zdobywanie wiedzy.

Fryderyk Hegel jest dziś jednym z punktów odniesienia filozofii. Przez wielu podziwiany, ale przez innych krytykowany, być może za teorię państwa i niemiecki idealizm czy europocentryzm. Są też tacy, którzy patrzą na niego z ostrożnością ze względu na złożoność jego tekstów.

Jednak jego idee wyznaczyły kluczowy moment w Europie. Dziś takie książki jak Fenomenologia ducha nadal są lekturą niemal obowiązkową.