Neuroestetyka buduje pomost pomiędzy dwiema fascynującymi gałęziami wiedzy: neurologią i sztuką . W tym artykule zagłębiamy się w tę relację, próbując zrozumieć na przykład, dlaczego pociąga nas określony przedmiot lub twarz.
Od wieków zadawane są pytania typu: Czym jest sztuka? Jak postrzegamy piękno? Czym jest piękno? są źródłem refleksji. Podobno neuroestetyka próbuje udzielić odpowiedzi już od około dziesięciu lat. Ta niedawna dyscyplina zwana także neuroartem łączy wiedzę i techniki neuronauki ze sztuką.
Dla wielu z nas kwantyfikowanie i mierzenie sztuki będzie wydawać się absurdalne; the Celem tego nurtu myślenia jest jednak odkrycie tego, co łączy dzieła sztuki . Mamy nadzieję zrozumieć, co dzieje się w naszym mózgu, gdy za pośrednictwem zmysłów wchodzimy w kontakt z... ekspresja artystyczna lub podczas procesu twórczego.
Neuroestetyka: jakie jest znaczenie?
Z fizjologicznego punktu widzenia reakcja estetyczna może wynikać z określonej formy atrakcji . Może się to zdarzyć w odniesieniu do przedmiotów, ludzi, kolorów, pomysłów itp.
Przyciąganie lub niechęć odgrywają zasadniczą rolę w ewolucji naszego gatunku, a korzyści z tego są oczywiste. Na przykład jesteśmy zaprogramowani tak, aby przyciągać nas kolory zdrowej żywności (podczas gdy czujemy zniesmaczenie żywnością o zmienionym kolorze, np. zgniłymi owocami). Czujemy również większy pociąg do niektórych twarzy i ogólnie jesteśmy bardziej czujni w identyfikowaniu mikrogestów, które pomagają nam odnieść sukces na polu rozrodczym.
Z drugiej strony sztuka jest kwestią zmysłów, a te zależą od mózgu. Nie ma więc wątpliwości, że na poziomie mózgu możemy znaleźć sygnały wskazujące na nasze upodobania.
Jak to możliwe?
Główne wyniki w tej dziedzinie pochodzą z połączonych badań. Pierwsze dane zebrano obserwując procesy poznawcze i zachowania osób z urazami mózgu.
Przeprowadzono także badania neuroobrazowe i zebrano pozytywne lub negatywne oceny dzieł sztuki. Na koniec zaobserwowano reakcję mózgu na różne formy ekspresji artystycznej (taniec, muzykę, malarstwo itp.).
Studia z zakresu neuroestetyki głównie korzystają funkcjonalny rezonans magnetyczny co pozwala zebrać informacje o obszarach, które są aktywowane podczas aktywności i wiedzieć, z jaką intensywnością . W niektórych badaniach wykorzystuje się techniki diagnostyczne, takie jak elektroencefalogram.
Co można poznać poprzez neuroestetykę?
Badanie przeprowadzone w 2007 roku przez zespół neurologów próbował zrozumieć, czy uroda jest kwestią całkowicie subiektywną. W tym celu badanym wyświetlano obrazy rzeźbiarskie z okresu klasycyzmu i renesansu w funkcjonalnym urządzeniu do rezonansu magnetycznego. Z jednej strony zaprezentowano oryginalne reprodukcje, z drugiej te same rzeźby o zmodyfikowanych proporcjach.
Respondenci musieli odpowiedzieć, czy uważają je za piękne, a następnie ocenić proporcje. Okazało się, że podczas obserwacji wizerunków oryginalnych rzeźb wyspa została aktywowana . Ten obszar mózgu jest szczególnie powiązany z abstrakcyjnym myśleniem, percepcją i podejmowaniem decyzji.
Poza tym gdy rozmówca uznał obraz za piękny, można było zaobserwować aktywację prawej półkuli mózgu migdał . Jest to obszar mózgu ważny w przetwarzaniu emocji, zwłaszcza satysfakcji i strachu.
Zamiast tego według innego badania percepcja piękna lub brzydoty zachodzi w tym samym obszarze (kora oczodołowo-czołowa). Różnica polega na intensywności aktywacji.
Nie wszystko jest mózgiem
Jednak oczywiście nie wszystko siedzi w mózgu. Postrzeganie piękna i pociąg do określonego rodzaju sztuki to także kwestia kulturowa . Z tego powodu przed wyciągnięciem wniosków na temat tego, co bierzemy pod uwagę, istotne jest wzięcie pod uwagę kontekstu społecznego i kulturowego Przystojny .
Na przykład badanie neuroestetyki zaobserwowała, że prace pokazywane uczestnikom ze wskazaniem pochodzenia z MoMA (Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku) odbierane były jako piękniejsze od dzieł o nieznanej proweniencji. Jednak niezależnie od czynników kulturowych, fascynujące jest obserwowanie tego dwie różne prace mogą wywołać taki sam efekt w mózgach różnych ludzi .
