Samoregulację emocjonalną można trenować

Nikt nie jest wolny, jeśli nie jest swoim panem. W byciu panami siebie kluczową rolę odgrywa samoregulacja emocjonalna. Epiktet wypowiedział te słowa już 2000 lat temu i trudno zrozumieć, dlaczego psychologia nie nadała emocjom odpowiedniego znaczenia aż do roku 1995, kiedy została opublikowana Inteligencja emocjonalna na Daniela Golemana

Współczesna neuronauka podkreśla rolę ciała migdałowatego w impulsywnych i lękowych reakcjach emocjonalnych. Jednakże inna część mózgu odpowiada za opracowanie bardziej adekwatnej reakcji (Goleman 1996). Można zatem ćwiczyć regulację reakcji emocjonalnych. Drugi Golemana Trening emocji może nam pomóc:

Motywuj nas .
• Wytrwaj w wysiłkach pomimo możliwych frustracji.
Sprawdź impulsy(emocje mogą objawiać się na 4 poziomach: cielesnym, poznawczym, emocjonalnym i impulsowym).
• Opóźniaj satysfakcję.
• Reguluj swój nastrój.
• Zapobiegaj zakłócaniu lęku przez nasze zdolności poznawcze.
• Bądź empatyczny i ufaj innym.

Złość, uraza i zazdrość nie zmieniają serc innych ludzi, zmieniają jedynie twoje.

– Shannon L. Olcha –

Przyczyna ewolucyjna i potrzeba treningu samoregulacji emocjonalnej

Zdolność do uzyskania szybkiej reakcji organizmu np Zyskanie milisekund w niebezpiecznych sytuacjach musiało być kluczowe dla naszych przodków . Ta konfiguracja pozostała odciśnięta w mózg wszystkich protossaków, w tym ludzi.

Podstawowy mały mózg ssaków pozwala na bardzo szybką reakcję emocjonalną. Niemniej jednak jest to jednocześnie prostacka odpowiedź.

Jednak jest problem: ciało migdałowate często popełnia błędy . Otrzymuje informacje o pojedynczym neuronie i tylko niewielką część sygnałów odbieranych przez oczy lub uszy. Zdecydowana większość sygnałów dociera do innych obszarów mózgu, którym analiza informacji zajmuje więcej czasu… i dokonanie dokładniejszego odczytu (Goleman 2015).

Samoregulacja i uczenie się społeczno-emocjonalne

Wszystkie umiejętności inteligencji emocjonalnej rozwijają się poprzez naukę, począwszy od dzieciństwa. Programy uczenia się społeczno-emocjonalnego mają na celu zapewnienie dzieciom tego, czego potrzebują w miarę rozwoju ich mózgu; dlatego mówi się, że są przystosowane rozwojowo (Goleman 2015).

Mózg jest ostatnim organem w organizmie, który osiąga dojrzałość anatomiczną . Jeśli będziemy obserwować zmiany, jakie zachodzą co roku w sposobie myślenia, zachowania i reagowania dziecka, czyli fazy rozwoju dzieciństwa, faktycznie będziemy świadkami jego rozwój mózgu .

Aktywacja osi podwzgórze-przysadka-nadnercza zakłóca sprawność poznawczą i nauka . Kiedy skupiamy się na zmartwieniach, złości, udręce lub innych emocjach powodujących wysoki poziom stresu, będziemy poświęcać mniej uwagi. Samoregulacja emocjonalna pomaga zidentyfikować te mechanizmy i dostosować je do osobistego kontekstu.

Z drugiej strony, jeśli uda nam się zapanować nad tymi drobnymi zdarzeniami emocjonalnymi, wzrasta pamięć robocza, czyli poprawia się zdolność uwagi niezbędna do zapamiętywania informacji. Uczenie się społeczno-emocjonalne uczy nas, jak radzić sobie z tymi szkodliwymi emocjami co z kolei sprzyja uczeniu się.

Jak utrzymać naukę emocjonalną?

Samoregulacja emocjonalna pomaga nam przystosować się do chwil emocjonalnego chaosu. Jeśli uda nam się wytrwać w nauce, powstaną nowe obwody; obwody będą zyskiwać coraz większą siłę, aż pewnego dnia mózg zacznie działać prawidłowo, nie zastanawiając się dwa razy.

Oczywiście osoba dorosła może zastosować ten sam zestaw umiejętności w swoim środowisku pracy, aby poprawić swoje wyniki . Nigdy nie jest za późno na doskonalenie swoich umiejętności w zakresie samoregulacji emocjonalnej.

Emocja nie powoduje bólu. Opieranie się lub tłumienie emocji powoduje ból.

– Frederick Dodson –